Żegnaj Przyjacielu...

 Pożegnanie  jednego z najwybitniejszych absolwentów

Liceum Ogólnokształcącego im. Mieszka I w Zawadzkiem,

prof. dr. habilitowanego Joachima Szulca,

zmarłego niespodziewanie w środę, 29 stycznia 2020 r.

            Słowa: „jak grom z jasnego nieba” są opisem doświadczenia umysłu ludzkiego w chwili pełnego, zdumiewającego zaskoczenia, usuwającego wszelki grunt spod nóg, nagłego i brutalnego. I nic innego do głowy nie przychodzi, jak te właśnie słowa, jeśli chce się nazwać otchłań bezsilności odczuwaną w momencie, gdy słyszy się wiadomość o niespodziewanej śmierci człowieka, którego przed chwilą się widziało! ... rozmawiało z nim! ... snuło wspólne plany...!

            Czy udało się powyżej nazwać chociaż cząstkę tego, czym uderzyła nas wszystkich śmierć prof. dr. hab. Joachima Szulca? Nie wiemy..., i bezsilnie wciąż pytamy: Jak to się mogło stać? Przecież w piątek mieliśmy omówić szczegóły nowej publikacji...

            Niestety to prawda – Joachim Szulc nie żyje! Cóż nam, żyjącym, pozostaje w takiej chwili? Każdy, komu bliski był Zmarły, na swój sposób przeżyje ten moment. Ale na niektórych spoczywa zadanie przypomnienia Jego Osoby i Dzieła. Do nich należy jego „stare” liceum. Ośmielamy się napisać o Tobie Achimie. Czuwaj - gdzieśkolwiek jest - nad ręką naszą, abyśmy godnie oddali Tobie to wszystko, czym na zawsze zaskarbiłeś sobie naszą wdzięczność.

            Profesor doktor habilitowany Joachim Szulc urodził się 1 maja 1954 roku w Żędowicach (on sam rzekłby - „w Żandowicach”). Po ukończeniu ośmiolatki w rodzinnej wsi rozpoczął naukę w liceum im. Mieszka I w Zawadzkiem. Tutaj, wraz z kolegami (Piotr Malec, Jerzy Roczek, Wiesław Kawala, Hubert Przybyła), jako jeden z pierwszych, zwyciężył w Wojewódzkiej Olimpiadzie Wiedzy o Polsce i Świecie Współczesnym. Doskonale zdał maturę. Na Uniwersytecie Jagiellońskim, w latach 1973-1980, studiował geografię (klimatologię) i geologię. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę na uczelni. Doktoryzował się w roku 1984. Habilitację uzyskał w roku 2000. W roku 2009 otrzymał tytuł naukowy profesora. Zasługi Joachima Szulca dla nauki polskiej najlepiej opisuje nekrolog, który opublikowano na stronie Jego macierzystego Instytutu Nauk Geologicznych UJ w Krakowie:

„Długoletni pracownik Instytutu Nauk Geologicznych Uniwersytetu  Jagiellońskiego, dyrektor tegoż instytutu w latach 2008–2016, członek Senatu Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek Rady Naukowej Instytutu Nauk Geologicznych PAN w latach 2011–2014, przewodniczący Rady Naukowej Państwowego Instytutu Geologicznego, przewodniczący Sekcji Speleologicznej Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika, przewodniczący Rady Redakcyjnej /Annales Societatis Geologorum Poloniae/, redaktor /Geological Quarterly/, członek Zarządu Głównego

Polskiego Towarzystwa Geologicznego, stypendysta fundacji Alexandra von Humboldta.

Zasłużony geolog, badacz skał węglanowych, znawca budowy geologicznej Alpidów i ich przedpola, ceniony nauczyciel akademicki, wychowawca kilku pokoleń geologów”

            To są Joachima osiągnięcia krajowe i światowe. Ale Joachim był też duszą życia naukowego i kulturalnego w naszej okolicy – niestrudzenie, niemal sam jeden, wydawał wiejską gazetę - „Żandowice i okolice”. Zbudował Izbę Geologiczną w leśniczówce na Zarzeczu w Kielczy. Prowadził wykłady w środowisku lokalnym. Zbierał materiały historyczne na temat swojej najbliższej ojczyzny. Pisał na ten temat w periodykach naukowych na całym świecie (o Woźnikach, o Lipiu, o Krasiejowie, Szczepanku, Koloteichu w Żędowicach, tzw. grodzisku w Kielczy). Był redaktorem lokalnych monografii: „Żędowice. Ziemia i ludzie” (2000), „Z biegiem Małej Panwi, z biegiem lat” (2009).   

            Jak tylko często mógł odwiedzał naszą szkołę. Jest współtwórcą Izby Regionalnej w ZSP (rok 2000), członkiem Komitetów Organizacyjnych kolejnych zjazdów absolwentów (1995, 2005, 2010, 2015, 2020), pomysłodawcą „LOeksykonu Ilustrowanego. 65 lat LO w Zawadzkiem w obrazach” (2010). Zainicjował i doprowadził do podpisania umowy patronackiej pomiędzy naszym ZSP a Uniwersytetom Jagiellońskim. A teraz go już nie ma....

            Żegnamy Cię Achimie. Tyś był nam zawsze Przyjacielem. Tyś wierzył w nas, gdy inni nie wierzyli. Tyś zawsze był z pomocną ręką i poradą. Nigdyś nas nie opuścił, a przecież bywałeś w całym świecie! Twoim domem był najstarszy Uniwersytet w Polsce, ale Tyś zawsze mieszkał w śląskich Żandowicach. Znałeś kilka języków, aleś w rodzinnej okolicy zawsze „gołdoł”... Tyś to wznosił się na szczyty naukowego dyskursu, aleś też pokornie, w niedzielę i święta, chylił głowę przed Bogiem. Tyś był najlepszym krytykiem, boś przez to ludzi nauczał i czynił lepszymi... Ciebie „nerwowali” wszyscy, którzy nie chcieli rozumieć, działać i pracować, aleś zawsze gotów był wybaczać  i rozumnie rozmawiać umiałeś ze wszystkimi. Jesteśmy tu wszyscy, w Zawadzkiem, w Żędowicach i w Kielczy, trochę jakby Twoim dziełem.

            Gdy minie najtrudniejszy moment żalu i smutku, pójdziemy dalej i będziemy wspominać Twoją pogodną, jowialną twarz, z burzą siwych włosów nad czołem, mądrość słów, przenikliwość pytań, pracowitość i oddanie swojemu powołaniu. Póki żyjemy nie zapomnimy o Tobie, a część Twojej duszy przetrwa w dziełach Twoich po wszystkich bibliotekach świata.

Dyrektorzy, Pracownicy, Absolwenci i Przyjaciele

Zespołu Szkół Ponadpodstawowych w Zawadzkiem